Waku-Waku is een bontgekleurde buikspreekpapegaai.
Hij zit bij de juf op de hand.
Het is een pienter vogeltje, want hij kan rekenen.
Dat wil zeggen, hij kan het getal 'zeven' zeggen.
'Wie weet er een som voor Waku-Waku?' Niels probeert '5 erbij 2'. En jawel, de papegaai roept: 'Zeven'. Dat doet hij ook bij '4 erbij 3' en '1 erbij 6' en bij nog meer sommen. Dan probeert Ahmed: '6 erbij 3'. Waku-Waku zwijgt in alle talen want daar komt geen 7 uit. Maar ineens bedenkt Ahmed: '8 eraf 1'. Die is goed. De vogel roept: 'Zeven' en de kinderen in de klas zijn door Ahmed op een idee gebracht: 'Eraf-sommen kunnen natuurlijk ook!' De klas roept weer allerlei sommen en Waku reageert enthousiast. Minke durft zelfs te roepen: '1007 eraf 1000!' Dat is een moeilijke! Ineens ontstaat er een patroontje. Barry roept: '27 eraf 20' en Freek: '37 eraf 30' en Brechtje: '47 eraf 40'. Hé, zo kun je eigenlijk wel heel lang doorgaan. Marloes heeft het goed gezien, ze zegt: 'Zulke sommen raken nooit op!' |
De juf verzamelt de zelfbedachte sommen op het bord en de leerlingen ontdekken nog veel meer patroontjes.
Ze dagen elkaar uit en durven steeds grotere getallen aan.
Iedereen doet mee op zijn eigen niveau, maar het enthousiasme is wel besmettelijk, kinderen leren van elkaar en stijgen boven zichzelf uit. Zie hier een situatieschets uit een willekeurige reken-wiskundeles. Het is niet stil in de klas, integendeel, maar de betrokkenheid is enorm. Praten, uitleggen, luisteren naar anderen, … er is geen betere manier om rekenen en wiskunde te leren. |
|