Ah, de eerste NWD! Dat waren tijden.
Met de billen samengeknepen keken we iedere dag uit naar de postzak. Hoeveel
aanmeldingen zouden er vandaag inzitten? Oeps! Slechts twee... Zou de eerste
NWD eigenlijk wel door kunnen gaan? Mensen waren van tevoren wat sceptisch:
wat een merkwaardig concept, en zo duur, en op een schooldag. We hoopten
op 200 aanmeldingen. Tweehonderd! Was dat niet erg veel?
Rond 1 oktober moet het geweest zijn. Ik belde vanuit Amerika, nog steeds
met de billen gespannen. Hoeveel? Het antwoord ervoer ik als een bevrijding:
meer dan 200. DE NWD waren geboren.
Tja, en dan nu de Tiende. De Leeuwenhorst is te krap. Er zijn ongelooflijk
veel aanmeldingen, zo’n 700 deze keer. En we hadden ons nog zo voorgenomen
niet meer dan 350 mensen toe te laten. Maar ja, als er zoveel mensen willen
en de evaluatie steeds erg positief blijft, wat moet een mens dan?
Nadenken dus. Hoe verder? Er zijn dit jaar veranderingen: slechts drie plenaire
lezingen in plaats van vier. Dit maakt meer maatwerk mogelijk: in elk blok
is een semi-plenaire lezing (voor maximaal 250 personen) en ruimte voor
dubbele blokken van 90 minuten waarin echte workshops worden gehouden.
Is dit een vooruitgang? Het is aan u deze prangende vraag te beantwoorden.
Hetzelfde geldt voor de verandering van zalen: de vertrouwde Rotonde kan
onze plenaire sessies niet meer aan, vandaar het Atrium. Kan dat?
En hoe bevalt het om met zoveel collega’s twee dagen onder één
dak te vertoeven, en hoe om uit een groot aantal lezingen een keus te maken?
Want meer docenten betekent ook meer presentaties.
Kortom, de spanning doet toch weer een beetje aan ‘toen’ denken.
Maar de tijden niet. ‘Toen’ had nog niemand van verdomming gehoord,
van een wankele positie voor wiskunde als zelfstandige discipline. We staan
voor moeilijke tijden voor het wiskundeonderwijs. Oude wijsheden werken
niet meer en nieuwe wijsheden liggen niet voor het oprapen. Behalve die
van onze minister natuurlijk die vindt dat de docenten het wiskundeonderwijs
dan maar aantrekkelijker moeten maken. En goedkoper. Zorgen genoeg dus.
Maar nu even niet. Twee dagen genieten van ons vak. Een heel aantrekkelijk
vak. Voor de tiende keer een prachtprogramma. Met dank, veel dank aan alle
deelnemers en sprekers die altijd weer belangeloos optreden. Dank ook aan
alle mensen achter de schermen, dit jaar voor de laatste keer geïnspireerd
en gedirigeerd door Heleen Verhage, die het na negen jaar NWD voor gezien
houdt. Niet omdat het niet leuk meer zou zijn, maar omdat ze manager-beheerder
wordt bij haar Freudenthal Instituut. Dank voor alles Heleen!
Prof.dr. Jan de Lange
De
NWD worden mede mogelijk gemaakt |